Pod wpływem programu futurystycznego

Umberto Boccioni – włoski malarz i rzeźbiarz; jeden z twórców futuryzmu, współautor (z Carlo Carrą, Filippo Marinettim i Luigim Russolo) Manifestu futuryzmu (1909).

Z życiorysu

Urodził się na południu Włoch w Reggio di Calabria. Jego ojciec pracował w administracji państwowej, co skutkowało częstymi przeprowadzkami. W 1897 r. Boccioni ukończył Instytut Techniczny w Katanii i opuścił rodzinny dom, przenosząc się do Rzymu. Tam poznał młodych malarzy Maria Sironiego i Gina Severiniego i razem uczęszczali do pracowni Giacoma Balli.

Od kwietnia 1906 r. Boccioni podróżował po Europie, odwiedzając Paryż dwukrotnie i nawet docierając do Petersburga. Pod koniec 1907 r. osiedlił się w Mediolanie, gdzie mieszkała jego matka i siostra. W Mediolanie poznał poetę Filippo Tommaso Marinettiego, który był twórcą futuryzmu. 8 marca 1910 r. Boccioni, Russolo, Carra, Severnini i Balla ogłosili "Manifest malarstwa futurystycznego". W 1911 r. brali udział w pierwszej istotnej wystawie futurystów w Mediolanie, a w lutym 1912 r. wystawiali swoje prace w galerii Bernheim-Jeune w Paryżu.

W 1915 r. Włochy przystąpiły do I wojny światowej, a Boccioni wraz z innymi futurystami zaciągnął się do wojska. Podczas manewrów niedaleko Werony, 16 sierpnia 1916 r. Boccioni spadł z konia i zmarł następnego dnia w wyniku odniesionych obrażeń.

Twórczość

Boccioni przejawiał zainteresowanie rzeźbą i szukał wsparcia u doświadczonych rzeźbiarzy, w tym takich jak Brancusi i Raymond Duchamp-Villon. Jego wystawy, zwłaszcza te w Londynie, zdobyły ogromne uznanie i przyciągały nowych zwolenników sztuki futurystycznej.

Za sprawą swojego uczestnictwa w pracowni Giacomo Balla Boccioni początkowo eksperymentował z techniką pointylizmu w swoim malarstwie. Niemniej jednak, wpływ programu futurystycznego wywarł na niego znaczący wpływ, prowadząc do rewolucyjnych zmian w jego sztuce. Zaczęłszy konstruować formy, wykorzystując wzajemnie przenikające się płaszczyzny, Boccioni skomponował obrazy, odzwierciedlające reakcje przedmiotów na światło.

W 1910 r. stworzył obraz zatytułowany Awantura w galerii, który zaprezentował na wystawie zorganizowanej w siedzibie stowarzyszenia "Famiglia Artistica" w Mediolanie. W 1911 r. rozpoczął malowanie swoich pierwszych dzieł futurystycznych, w tym tryptyk Stany duszy (z podtytułami: Pożegnanie, Ci, co odchodzą, Ci, co pozostają) oraz Siły ulicy.

Był znakomitym rzeźbiarzem w gronie futurystów, znanych z tworzenia rzeźb pełnych dynamizmu i wyrazistości, często nie unikających groteski. W jednym ze swoich wczesnych dzieł rzeźbiarskich, datowanym na rok 1912, zatytułowanym Abstrakcyjne wklęsłości i wypukłości głowy Boccioni eksperymentował, łącząc formy "pozytywne" i "negatywne."

Cykl rzeźb nazwanych Antigrazioso stanowił protest przeciwko tradycyjnej, opartej na historycznej akademickiej konwencji sztuki naturalistycznej. Jednak to Jedyne kształty ciągłości w przestrzeni z roku 1913 oraz Rozwinięcie butelki w przestrzeni z roku 1912 są rzeźbami, które najlepiej realizują teoretyczne założenia futuryzmu. Warto zaznaczyć, że rzeźby futurystyczne Boccioniego były wyprzedzeniem twórczości kubistów.


Cloister of S. Onofrio (1904)


Dinamismo di un corpo umano (1913)


Masseria (1908)


Moorland (1908)